نقل است كه شاه شجاع كرمانى چهل سال نخفت. شبى بعد از چهل سال بخفت. خداى جل جلاله را در خواب دید، گفت: بار خدایا، من تو را در بیدارى مى جستم، در خواب یافتم.
فرمود كه اى فلان! ما را در خواب به بركت آن بیدارى ها یافتى. اگر آن بیدارى ها نبود، چنین خوابى نمى دیدى.
بعد از آن هر جا كه مى رفت ، بالشى مى نهاد و مى خفت و مى گفت: امید است كه یك بار دیگر، چنان خوابى ببینم. عاشق خواب شده بود و مى گفت : یك ذره از آن خواب ، به بیدارى همه عالم ندهم!
تذكرة الاولیاء، عطار نیشابورى ، با اندكى تغییر
نظرات شما عزیزان: